Aby móc stać się prawdziwą wspólnotą potrzebowaliśmy rodzin, w których znajduje się osoba upośledzona. Jednym ze sposobów gromadzenia członków grupy było roznoszenie indywidualnych zaproszeń. Najtrudniejsze było pierwsze spotkanie z nimi, potem było już łatwiej. Zaczęły zawiązywać się pierwsze przyjaźnie. Pierwsze ogólne spotkanie naszej wspólnoty było we wrześniu 1994 roku. Rozpoczęło się Mszą św., którą sprawował w intencji wspólnoty ks. Lucjan, nasz ówczesny kapelan. Po krótkim zapoznaniu się zasiedliśmy przy wspólnym stole. Na przemian delektowaliśmy się smakołykami i uczestniczyliśmy we wspólnych śpiewach i zabawach. Już wtedy przełamaliśmy pierwsze lody, nawiązały się pierwsze znajomości. Był to czas przepełniony miłością, radością i wzajemnym zrozumieniem. Od tych wydarzeń minęło 10 lat. Nasza rzeczywistość często bywa bardzo prosta, by nie powiedzieć wręcz prozaiczna. To, co dzieje się w naszych wspólnotach to przede wszystkim wierne trwanie w przyjaźni, dzielenie się tym, co przeżywamy, modlitwa, która rodzi się z tego dzielenia. Modlimy się by "wylać serce przed Panem" w cierpieniu, jak i radości. Bez względu na stan naszych serc świętujemy naszą jedność. Cieszymy się więziami, radujemy się ufnością w Panu.

Zmienia się liczba osób, zmieniają się rodziny, przyjaciele, zmieniliśmy miejsce spotkań w październiku 2000 roku z Parafii Najświętszej Marii Panny przenieśliśmy się do Parafii św.Franciszka z Asyżu, ale nie zmienia się fakt, że jesteśmy jedną wielką rodziną. Wszyscy dziękujemy Bogu za dar powstania i trwania grupy, za wszystkie osoby dotknięte cierpieniem. To one pokazują nam jak kochać i jak przejść śmiało i radośnie przez życie. I dziękujemy wszystkim Kapelanom Wspólnoty, którzy służyli nam swoją posługą kapłańską w różnym okresie istnienia grupy, głęboko wierzymy, że każdego z nich PAN BÓG wybrał, żeby uświęcali się przez posługę Rodzinom, które często bardziej niż inne potrzebują wsparcia KAPŁANA. Dziękujemy ks. Piotrowi Sroga, ks.Witoldowi Moszczyńskiemu, ks.Zdzisławowi Tomporowskiemu, ks.Zbigniewowi Błaszkowskiemu oraz ojcu Grzegorzowi Węsiorze, który najdłużej służył Wspólnocie, bo 4 i pół roku był z nami w chwilach bardzo dobrych i bardzo trudnych, ale zawsze pełen dobroci i ciepła, którym dzielił się z nami!!!! Od września 2004 roku naszym kapelanem, zostaje o.Przemysław Strażynski OFM Conv.